پایان نامه اعتقاد به معاد در مكاتب مختلف

مقدمه

بحث ما درباره مسأله معاد است. مسأله معاد از نظر اهمیت، بعد از مسأله توحید مهمترین مسأله دینی و اسلامی است. پیغمبران ( و بالخصوص آنچه از قرآن در باره پیغمبر ما استفاده می‌شود) آمده‌اند برای اینكه مردم را به این دو حقیقت مؤمن و معتقد كنند: یكی به خدا ( مبدأ ) و دیگر به قیامت و یا فعلاً به اصطلاح معمول ما معاد مسأله معاد چیزی است كه برای یك مسلمان ایمان به آن لازم است، یعنی چه؟ یعنی در ردیف مسائلی نیست كه چون از ضروریات اسلام است و ایمان به پیغمبر ضروری است، پس ایمان به آن هم به تبع ایمان به پیغمبر ضروری است. ما بعضی چیزها داریم كه باید به آنها معتقد بود، به این معنا كه اعتقاد به آنها از اعتقاد به پیغمبر منفك نیست، " باید " به این معناست نه به معنی تكلیف، به معنی این است كه انفكاك‌پذیر نیست كه انسان به پیغمبر و اسلام ایمان و اعتقاد داشته باشد ولی به این چیز ایمان نداشته باشد. مثلاً روزه ماه رمضان ، می‌گویند كه روزه ماه رمضان از ضروریات اسلام است. اگر كسی روزه نگیرد و بدون عذر روزه بخورد، این آدم فاسق است ولی اگر كسی منكر روزه باشد، از اسلام خارج است، چرا؟ برای اینكه اسلام ایمان به وحدانیت خدا و ایمان به پیغمبر است و امكان ندارد كه كسی به گفته پیغمبر ایمان داشته باشد ولی روزه را منكر باشد، 

روزهـا فكـر من این است و همه شب سخنـم            كه چرا غافـل از احـوال دل خویشتنـم

از كجــا آمـده‌ام، آمـدن از بهــر چــه بـــود             به كـجا مـی‌رم آخـر ننمائــی وطنـــم

مانده‌ام سخت عجب،كزچه سبب ساخت مرا              یا چه بودست مراد وی از این ساختنم

پیشینه تاریخی

 عقیده به معاد در انسانهای بُدوی ( اوّلیه ) : عقیده به معاد در انسانهایی كه قبل از ایجاد تمدنهای بزرگ تاریخی زندگی می‌كرده‌اند، وجود داشته است ولی آنها عقیده داشتند كه انسان در همین دنیا مجدداً زنده می‌شود و زندگی جدیدی را از سر می‌گیرد، زیرا انسان همیشه دوست داشته كه زندگی جاویدان داشته باشد و هیچ‌وقت نمیرد، و این الهام در وجود او بوده و شواهدی كه از آثار باستانی بدست آمده نشانگر این مطالب است كه انسان بدوی در كنار قبر مردگان خود وسایل راحتی و خوراك او را نیز دفن می‌كرده كه تا پس از زنده شدن مجدد برای رسیدن به مقاصد خود از آن استفاده نماید. 

عقیده به معاد در بین برهمایی‌ها : دین برهمایی از قدیمی‌ترین ادیان در هندوستان است. برهما در زبان سانسكریت نام خداست، بنابراین نام بنیانگذار این دین یا عقیده با خود نام‌آورنده آن یكی نمی‌باشد. در این دین نوعی پرستش سه‌گانه وجود دارد. آنها به برهما بعنوان خدای آفریننده و به وشنو بعنوان خدای نگهبان و به سیفا بعنوان خدای ویرانگی معتقدند. اركان اعتقادی این دین بر پایه 3 اصل، امتیازات طبقاتی، ریاضت و زهدگرایی تا مرز ترك دنیا و ضرورت تناسخ و حلول مردگان در پیكر حیوان، انسان و گیاه استوار است و 2 اصل اساسی دین برهمن بر پایه وحدت وجود و تناسخ یا عود ارواح به اجساد در این جهان می‌باشد. آنها معتقدند كسی كه ریاضت‌های زیاد بكشد و تقاضای نفس را در خود از بین ببرد و به دنیا و تجملان آن اهمیّت ندهد، پس از مرگ به سوی پروردگار( برهما ) خود می‌رود و اگر كسی به امور دنیوی علاقه نشان بدهد، روح او در بدن حیوان ، انسان و یا گیاه حلول نموده و به میزان عمل بد خود در مجازات قرار می‌گیرد و این كار آنقدر ادامه می‌یابد تا كاملاً به درجه كمال مطلوب برسد و به برهما بپیوندد.